Meditasyon ile ilgili olarak diğer coachlardan birçok  tenkit aldım..

Ünlü Kolej coachları Dean Smith ve Bobby Knight bir Lakers maçını izlemek için geldiklerinde bana şöyle bir soru sordular;
-Phil gerçekten maçlardan önce karanlık bir oda da oturup birbirlerinizin ellerini mi tutuyorsunuz ?.

Bu soruya sadece güldüm. Budizmde zihinsel gelişmeyi sağlayan medityasyonun köklerini görmek mümkündür. Zihni sakinleştirmek, zihni belirli bir hedefe yönlendirmek gibi o an meydana gelebilecek olaylara hazır olmak için kolay bir tekniktir. Bu teknik basketbol oyuncularına büyük yararlar sağlar. Çünkü oyuncular büyük baskılar altında saniyeler içinde önemli kararlar vermek zorunda kalabilirler. Ayrıca, oyuncular bir odada sessiz, hiç konuşmadan otururlarsa ve hep birlikte nefes almaları, sözsüz olarak sözlerden de daha güçlü bir bağlılığın ve beraberliğin doğmasını sağlar. Bir nefes bir zihne eşittir.

Budist öğretisinin beni etkileyen diğer bir yönü “açık olması”  ve “serbestliği”dir. Zen öğreticilerinden Shunryu Suzuki zihni otlaktaki ineğe benzetir. Eğer ineği küçük bir otlağa kapatırsanız inek hem sinirli olur hem de hayal kırıklığına uğrar ve komşu otlağın çimenlerini otlamaya başlar. Ama ineği geniş bir otlağa salarsanız daha hoşnut ve neşeli olur ve daha serbest hareket etme imkanı bulur.

Benim için dayatmacı ve kısıtlayıcı zihinsel disiplin yerine daha serbest düşünce tarzı ile insanın kendisini zihinsel olarak disiplin altına alması çok daha doğru bir yaklaşımdır.

Suzuki’nin mecazi anlatımının bir takımı yönetmek için iyi bir yöntem olduğunu kavradım. Eğer oyunculara birçok kısıtlama getirirseniz, zamanlarının büyük bir bölümünü bu kısıtlamalardan nasıl kurtulacaklarının yollarını bulmaya çalışmaya harcarlar. Hepimizde olduğu gibi onlarda hayatlarında belirli bir düzenin olmasını isterler, ancak, kendilerini yaratıcı yönden ifade etmekte isterler. Aksi takdirde kendilerini dar bir otlağa sıkışmış inekler gibi hissederler.